Jouw leven, Jouw verantwoordelijkheid!

Moordenaars, verkrachters, Pedofielen, Inbrekers, worden gepakt en verklaren voor de rechtbank, "ja maar in mijn jeugd . . . . .

Chronisch negatief, regelmatig in een depressieve bui, altijd problemen, nooit in staat ze op te lossen . . . . . Spreek ze er op aan en ze zeggen, ja maar in mijn verleden . . . Mensen....., er zijn er zo velen in alle vormen en maten, met zo veel verschillende mentaliteiten, ideeën, geaardheden, opvoedingen en gevoelens. Dat is mooi! Het maakt deze wereld bijzonder. Stel je eens voor dat iedereen hetzelfde zou zijn? Ik moet er niet aan denken wat zouden we een boel moois missen. Wat zouden we een boel mooie momenten missen. En ja we zouden waarschijnlijk ook een hoop ellende missen, iets waarvan de meeste lezers nu zullen denken, dat is niet zo erg.

Maar bedenk je eens . . . waarom overkomt je soms die ellende? Die strubbelingen met andere mensen? Waarom doen sommige mensen je de vreselijkste dingen aan? Of sterker nog waarom den mensen vreselijke dingen of domme dingen? Omdat het mens eigen is, mensen hebben een leerweg te gaan hier op aarde. Sommigen leren snel en maken hun fouten geen 2e keer, anderen repeteren hun fouten of verkeerde beslissingen steeds maar weer. Hoe raar het ook klinkt . . . alles wat jou overkomt is bedoeld om je mentaal te laten groeien, je sterker te maken. Het gaat er ook niet om wat je overkomt, het gaat er om WAT JIJ ER MEE DOET! Ik merk wel eens dat jongere mensen om mij heen, mij zien als een powervrouw zonder er bij na te denken wat ik heb moeten doorstaan om zo ver te komen. Vaak denken deze mensen dat ik altijd zo geweest ben. En vooral dat zij op hun op hun nog zo jonge leeftijd ook al zo ver zouden moeten zijn als ik.

Niets is minder waar, het is geen vergelijk, ik heb al zo veel jaren langer op deze aarde mogen verblijven (en naar ik vermoed is dat ook echt de allereerste keer). En net als ieder ander mens om mij heen heb ik het nodige te verduren gehad, moeten verwerken, overleven, veranderen, overwinnen. Ik merk wel dat het omgaan met moeilijke momenten (soms kort soms duren ze jaren) mij tegenwoordig redelijk makkelijk af gaat in vergelijking met andere mensen. Hoe komt dat dan? Het heeft vooral te maken met de manier waar op je met problemen om gaat. Er zijn veel mensen die blijven maar in een negatieve spiraal draaien door dingen te denken als: - Ik ben zo zielig dat mij dit nu overkomt - Het is de schuld van . . . . en nu is mijn leven verpest - Ik durf er niets aan te doen want ik weet wat ik nu heb en net wat er voor in de plaats komt en wat gebeurt er dan? - Ik durf geen beslissing te maken om het te veranderen want ik weet wat ik heb maar niet wat ik krijg.

en zo kan ik nog wel even doorgaan . . . .

Als zulke mensen worden aangesproken op hun gedrag roepen ze maar al te vaak, ja maar in mijn jeugd . . . . . Of ja maar mijn vorige relatie enz . . . . In mijn ogen is er géén excuus. Vanaf de dag dat je volwassen bent is jouw leven jouw eigen verantwoordelijkheid. De keuzes die JIJ maakt zijn datgene waar JIJ mee moet leven. Je kunt er negatief in blijven staan of je kunt er positief in gaan staan. Je kunt denken in problemen of je kunt denken in oplossingen! Ikzelf geef altijd de voorkeur voor het laatste want van blijven zeuren over hoe het toch zo mis heeft kunnen aan is nog nooit iemand wijzer geworden. En positieve gedachtegangen maken positieve beslissingen en uiteindelijk als je maar volhoudt positieve resultaten. Denk niet dat het morgen opgelost is . . . . een leven is lang, waarom zou dan alles in 1 dag opgelost moeten zijn? En neem alles wat je meemaakt (positief en negatief) mee als een les voor later.

Positief denken en positief doen gaat nog veel verder dan dit, denk aan je gemoedsrust, de "positieve vibe" die je om je heen creëert. Wat weer de juiste positieve mensen aantrekt, beter is voor je gezondheid enz.

Doe er wat mee zou ik zeggen!