Voedsel voor je ziel, maar niet voor je lijf
- Heddeke
- 5 okt 2016
- 5 minuten om te lezen
In deze tijd van spiritueel ontwaken zijn erg veel mensen bezig met het voeden van hun ziel. Ontdekken van een andere dimensie als alleen het aardse bestaan, het ontdekken van en leren omgaan met spiritualiteit. Er worden boeken gekocht, gedachtes en ervaringen uitgewisseld en de hoogst geïnteresseerden nemen informatie tot zich als een spons.
Spiritualiteit ontdekken en ervaren kun je beleven als wereld vol wonderen, alleen vergeten mensen vaak een aantal hele aardse dingen die toch ontzettend van belang zijn voor hun bestaan hier op aarde.
Een van die ohw zo belangrijke dingen is voedsel. In deze moderne tijd ontdek ik meer en meer hoe weinig mensen in het algemeen nog om vers en gezond voedsel geven. Er word in deze ontzettend snelle maatschappij steeds meer gebruik gemaakt van kant en klare pakjes, zakjes, kruidenmixen, boemboe's enzovoorts. Ook voorgesneden groenten, groenten uit blik, pot of diepvries hebben tegenwoordig de voorkeur. Lang te bewaren en lekker snel.
Ik moet u eerlijk bekennen dat ook ik wel eens gebruik maak van kant en klare kruiden mixen zoals boemboe's, en uit blik gebruik ik wel eens tomatenpuree, bruine bonen en kapucijners, maar verder dan dat gaat het niet bij mij. Ik zweer namelijk bij vers voedsel, alleen al vanwege de smaak. Ik begrijp nooit hoe het kan dat mensen geen last hebben van de (in mijn ogen erg vieze) bijsmaak van dat kant en klare spul.
* Heeft u zich wel eens afgevraagd waarom dingen uit pak en blik zo slecht smaken? * Heeft u zich wel eens afgevraagd wat er in de kant en klare producten zit? * Heeft u zich al wel eens afgevraagd hoe het kan dat deze voedselwaren zo lang houdbaar zijn?
Of is deze maatschappij al zo bedorven dat ze het verschil niet eens meer proeven, of sterker nog de voorkeur hebben voor die rommel? Ik ben echt geen overdreven gezondheidsfreak, maar als ik eens die ontzetten kleine lettertjes op een verpakking lees, dan schrik ik toch echt. Dit alles sterkt mij in mijn idee, dat afwisselend, vers en gezond eten belangrijk is en blijft.
Ik heb als kind het grote voordeel gehad, een moeder te hebben met maar 1 passie . . . koken! Ze kookte alles wat los en vast zat, ze kookte ieder recept, uit ieder land, ze kookte voor familie, vrienden en kennissen en zij kon bij wijze van spreken een drol nog lekker laten smaken.
Die passie hebben wij thuis allemaal meegekregen, mijn zussen, ikzelf en mijn jongere broertje. Het begon al vroeg, helpen schillen, de "tussen afwasjes" doen, enzovoorts. Later liet mijn moeder mij de dressings en de sausjes maken zo dat zij het grotere werk kon doen en van lieverlee kookte ik ook. Ik heb als kind de meest rare dingen gegeten, lever, niertjes koeientong, varkensknie, pens, haggis enzovoorts. Geloof me ik vond echt niet alles lekker, maar veel wel.
Wij aten thuis geen dag hetzelfde, en dat wat de gemiddelde "Hollander" zo makkelijk doet:
maandag aardappels, dinsdag gehaktballen, woensdag pasta, donderdag rijst en vrijdag vis of friet . . . daar schuilt het gevaar. In die tijd was ik nooit ziek, ik kan het me tenminste niet meer heugen op 1 hele heftige oorontsteking na.
In deze tijd waar ziektes welig tieren, zoals kanker, nierziektes, darmproblemen, allergieën enzovoorts word eten nog véél belangrijker. Wat veel mensen niet beseffen is dat eten hét voedsel voor je lichaam is, voor je organen, voor je cellen, voor je diepste ik!
Afwisseling van voedsel zorgt er voor dat je lichaam moet blijven werken, dat het verrast word, dat het verwerkingssysteem niet lui word, dat het alle vitaminen en mineralen in zich op neemt enzovoorts. Maak er een hobby of sport van iedere dag iets anders te eten, te experimenteren met voedingsstoffen die je nog niet kent zoals bijvoorbeeld Quinoa of bulgur. Er zijn opties te over, vooral nu de wereld zo internationaal is. Stel je open voor alle soorten voedsel. Maar vooral ga VERS! Stop met de blikjes, de potjes, de zakjes enzovoorts. Ook eten met vaste regelmaat en binnen bepaalde tijden is heel belangrijk, vooral als je iemand bent met lastige darmen of (neiging tot) overgewicht.
En nou zie ik mensen die dit lezen al fronzen en denken, ja maar ik heb zo weinig tijd of ja maar ik lust niet alles, of mij gezinsleden zijn zo moeilijk......
Dat is ook een dingetje van deze tijd, hoe komt het dat ik alles heb leren eten? Gewoon omdat ik altijd MOEST proeven, al waren het maar 2 happen. En wel iedere keer dat we zo iets aten moest ik weer proeven, net zo lang tot we het lekker beginnen te vinden. Dat klinkt misschien zielig, maar geloof me dat was het niet! Dat was opvoeden. Nu ben ik mijn ouders daar immens dankbaar voor.
Ik ben er al héél lang van overtuigd dat je iederéén (bijna) alles kunt laten eten. Mijn moeder lukte dat altijd, en mij lukt dat vaak ook. Het is maar net hoe je dingen klaar maakt en of je er jouw passie in doet. Koken is heel makkelijk, en de lekkerste recepten zijn vaak het makkelijkst te maken, met heel weinig tijd.
Mijn man is een groot voorbeeld van de uitspraak: het zit allemaal in je hoofd.
Ik heb hem leren kennen als een man die qua eten voor iemand als mij erg lastig was. In alle jaren die ik met hem samen ben was er altijd wel iets op eet gebied. Hij lustte geen kaas, geen vis of andere zeedieren, geen tomaat, geen kalkoen, geen bloemkool of broccoli, enzovoorts. En als het ging om dingen die hij wel lustte, dan moest het wel op een vaste manier klaargemaakt worden, gebeurde dat niet of niet goed dan was er hommeles.
Voor mij een grote frustratiebron, komende uit het bourgondisch gezin die ik net beschreven heb. In de loop der jaren dat we samen zijn heeft hij langzaam toch enige dingen leren eten, kaas mocht (met mate) als het maar oude kaas is (iets wat hij voor mijn tijd niet kende), ik mocht soms rundvlees maken maar wel op z'n Indonesisch en kalkoen eet hij al langer in de kip kerry, maar zo wijs maakte ik hem niet.
hij toch eens kritisch naar zijn eetgewoonte moest gaan kijken. Hij kreeg een boek te leen, geschreven door een arts die zelf kanker kreeg en ontdekte dat de medische wetenschap problemen alleen oppervlakkig aanpakt. In dit boek stonden een hoop dingen waar mijn man echt van schrok. Vis eten? Volkoren producten? Quinoa? dat lustte hij allemaal niet, tenminste daar was hij van zichzelf van overtuigd. Nu heeft mijn man een nierziekte en via vriendinnen van het werk, is hij langzaam gaan leren dat
Na een paar dagen mijmeren kreeg ik zijn besluit te horen, hij zou het er op gaan wagen. Nou dat was niet tegen dovemans oren gezegd, ik dook meteen mijn kookschriften in en kocht vis. Die eerste keer vis eten, was een openbaring voor mijn man. Zijn mentale knop was om en hij proefde met een open mind.
Inmiddels zijn we weken verder, hebben we iedere week wel een keer vis gegeten. Maar ook quinoa, garnalen en zeekraal, en de voorheen verboden groenten staan inmiddels bij zijn lijstje van openbaringen. Het is nu al duidelijk te merken dat zijn lichaam positief reageert op deze afwisseling van eten.
Deze ommeslag op voedselgebied heeft hem mentaal een hoop gedaan en er zijn de nodige emoties bij komen kijken. Begrijpen en beseffen dat je jaren moeilijk hebt gedaan om niets, valt niet mee. Chapeau voor mijn man, ik ben er trots op dat hij na al die jaren toch nog groeit in denken, ervaren en doen. Mijn dank aan de dames die tot hem doorgedrongen zijn, dat is mij nooit gelukt. Op naar een langer en gezonder leven.
Comentarios