Mensen

Mensen.... mensen zijn bijzondere wezens. Je kunt er veel namen of vergelijkingen op los laten, maar hun bijzonderheid blijft een feit. De mens in het algemeen is zo divers en zo ingewikkeld dat het een uitdaging is om ze te écht te leren kennen.

Echter in deze tijd is dat leren kennen steeds meer een bijzonderheid. Enerzijds zit men steeds meer achter computer, tablet, tv en telefoon. Er word een heleboel gedeeld, verteld en meegeleefd, maar vaak zeer oppervlakkig. Een virtuele knuffel en kus word gegeven maar écht is het niet. Anderzijds zijn mensen ook in het face 2 face contact steeds oppervlakkiger. Steeds meer bezig met zichzelf en nooit meer bezig met een ander. Iedereen kent die frases wel:

Hoi hoe is het?

Ja prima!

En dan stilte . . . .

Hey hoe is het?

Nou ik heb last van . . . en van . . . en dit is er gebeurd . . .

(toehoorder tuned uit en denkt ohw nee he!)

Door iemand's masker heen kijken is er zelden meer bij. Verder kijken dan je "neus lang is" is een uitzondering geworden. Uiterlijke schijn oftewel "keeping up appearances" is de remedie van de dag. Vooral niet te diep in gaan op andermans problemen, vooral net doen of je zelf alles op orde hebt, stel je toch eens voor dat je helemaal jezelf zou zijn en niemand je meer leuk vind?

Grappig genoeg voor diegene die wél verder kijken word de wereld zo veel interessanter. Ontdek eens hoe mensen in elkaar zitten. Zie de kwetsbaarheid van diegene die altijd de grapjas uit hangt, die lolligheid is een masker. Zie de onzekerheid van die enge pestkop, die anderen pest om zichzelf maar vooral hoger op de schaal te zetten.

Zie de kracht van het buitenbeentje dat niet met de kudde mee loopt, maar z'n eigen ding doet. De kracht van het mens dat afwijkt van de standaard, omdat het kiest voor een eigen leven. De kracht van de mens die zijn moeilijke jeugd ontvlucht en uitgeroeid tot een sterk en te bewonderen persoon.

Ik kan mensen bewonderen en mensen verafschuwen. Een van de mensen die ik bewonder is een student van me die niet kan lezen noch schrijven, hij is moedwillig dom gehouden noemt hij het zelf wel eens. Deze man heeft toch de kracht, moed en wil heeft gevonden om op iets latere leeftijd zijn rijbewijs te gaan halen. Hij heeft doelen en die voert hij stap voor stap uit. Zijn theorie glansrijk 1e keer gehaald, met praktijk nu bezig en dat gaat prima. Zijn lijstje is nog langer, aanhangwagen rijbewijs moet er achter aan en daarna officieel leren lezen en schrijven. Nu heeft deze jongen ook een eigen bedrijf samen met een goede vriend, alwaar ze een stichting aan het op starten zijn waarbij ze kinderen zoals hij zelf ooit is geweest willen helpen. Deze mens zie ik als een krachtig mens en een mooi mens van binnen. Het uiterlijk (de meeste mensen zouden zich rot schrikken als ze hem voor het eerst zien) zal me een worst wezen.

Ik kan me ook een voorval uit het verleden voor de geest halen, ik was nog jong en zag een collega binnen komen. Ik vroeg haar hoe het was en ze glimlachte terug met een "Prima" als antwoord. Ik keek haar even aan nam daar geen genoegen mee. Vertel me nu eens wat er echt is, want ik zie dat je ergens mee zit. Ze keek me hoogst verbaasd aan, niemand had die dag maar iets aan haar gemerkt, maar ik had gelijk, er was echt iets aan de hand wat vervelend voor haar was. Haar verbaasde reactie maakte dat ik me toen al begon te beseffen dat deze maatschappij aan het veranderen was en niet ten voordele.

Ik merk dat mensen steeds minder weten hoe ze zich moeten gedragen rond mensen die verlies hebben geleden. Ontwijken de getroffen persoon, omdat ze niet weten wat te zeggen of wat te doen. Bank om iets verkeerds te zeggen zeggen ze maar niets meer. Of zoals ik al wel eens mee heb gemaakt, een kerstkaart sturen naar ene kersverse weduwnaar waarbij het woord vrolijk is doorgestreept van de Vrolijk kerstmis tekst die op de kaart staan. Mensen worden steeds onbeholpener in hun communicatie. Nou als ik dan één tip mag geven?

Doe gewoon normaal!!

Afijn, mensen ..... bijzonder en de moeite waard om te leren kennen, ze blijven je verrassen. Vaak positief, helaas ook vaak negatief. Lees het nieuws er maar op na, wat er allemaal gebeurt met bloggers en vloggers. Na-apers, kuddedieren, ga zo maar door.

En toch . . . toch is daar soms die held die net datgene doet wat nodig is om een ander te helpen, te redden, zich beter te laten voelen enzovoorts.

Deze mensen vinden vroeg of laat een soort onbekende kracht in zichzelf, waardoor ze gaan groeien en bloeien, niet nadenken maar doen en de kudde ver achter zich laten.

Op zo'n moment prijs ik de wereld weer gelukkig dat deze mensen bestaan en ik ben er van overtuigd dat zulke mensen zullen blijven bestaan.

En jij? Ben jij een held of een kuddedier?